Dziwna bardzo sprawa, Jaremka ubrana na różowo, zmęczona, zdezorientowana, przytulona do Zulusowego ogonka.
Nie zostawię jej, będę jej mruczał, że mam to już za sobą i ona też.
Każdy czasem ma gorsze dni. Mrrrr a już za chwilkę
lub za momencik wszystko wróci do normy.
Majlo bawi się w przebieranki, ona gra chorą
a ja gram pielęgniarza.
Obojgu nam doskonale to wychodzi :)
Lucjan, czarny kocur, syn szarej kotki Filipin
ki żyje sobie z mamą w ogrodach ulicy Lytham w Rugby hrabstwa Warwick. Najczęściej stołują się u Horbosiów, Filipinka to osobista dwórka królewny księżniczki Roszpunki Zuzanki, Lucjan woli towarzystwo Lorda Pietruli. Oba koty są potomkam
i szlachetnej linii kotów brytyjskich błękitnych, Filipinka bardziej, Lucjan 
mniej, widać jest dzieckiem dach
owego 
mezaliansu. Fili
pinka zagląda do domu rzadziej, wpada na lunch i leci na plotki za płotki. Lucjan lubi sobie popatrzeć czym żyje ogródek Horbosiów, pozaczepiać Gabę Kulkę Horbowską, szczeniątko powabne rasy Golden Retriever. Oba koty, jak to na anglików przystało, znają dworskie maniery, potrafią grać w krokieta i rugby oczywiście o piątej popijają herbatkę i najbardziej na świecie kochają Elżbietę. I wszystko niby tak jak napisane a jednak zupełnie odwrotnie albo częściowo, bo to przecież Prima Aprilis i można zmyślać bezkarnie :)
Dziwna bardzo sprawa, Jaremka ubrana na różowo, zmęczona, zdezorientowana, przytulona do Zulusowego ogonka.
Zulus jak żaba, musi się rozdwoić, bo 
nie dość, że piękny to jeszcze mądry :) I wszystko to w pozach kuc
hennych i parapetowych na górlaszczyźnie. 
Lata płyną, czas 
mija a Zulinek wcią
ż ma ten, właśnie ten błysk w oku i najpiękniejszy koci nos na świecie. Do całowania ten nos i głaskania. Cały dom już nawet nie pamięta jak to było bez Zulinka, bo Zulek to D, Jaremka to O a cała reszta M. D siedzi na kolanach i dyktuje...
Zulusa ciekawość czasem kończy się tak. I po co ten kot wsadzał głowę w torebkę z biotyną ? No po co ? Bo inaczej nie mógł, bo musiał. Może to wcale nie była biotyna, tak z pewnością Zulus wreszcie się zdekonspirowa
ł, wciąga nosem 
białe. Pewnie dlatego jest tak niezwykłym kotem. Jest też opcja, że chciał coś upiec i mąka się wysypała. Co by to nie było on jeden wie. 
Wieczór upłynął na myciu. Przyciśnięty do muru miauczał, że tak bardzo chciał być błękitnym kotem pewnej monarchii. Kto by się gniewał na takiego kota, że bałagan w kuchni, że wysypane... tylko co? Nasza słodka i to dosłownie słodka tajemnica. Teraz tylko czekać aż mu futerko zgęstnieje...
Lucjan, czarny kocur, syn szarej kotki Filipin
ki żyje sobie z mamą w ogrodach ulicy Lytham w Rugby hrabstwa Warwick. Najczęściej stołują się u Horbosiów, Filipinka to osobista dwórka królewny księżniczki Roszpunki Zuzanki, Lucjan woli towarzystwo Lorda Pietruli. Oba koty są potomkam
i szlachetnej linii kotów brytyjskich błękitnych, Filipinka bardziej, Lucjan 
mniej, widać jest dzieckiem dach
owego 
mezaliansu. Fili
pinka zagląda do domu rzadziej, wpada na lunch i leci na plotki za płotki. Lucjan lubi sobie popatrzeć czym żyje ogródek Horbosiów, pozaczepiać Gabę Kulkę Horbowską, szczeniątko powabne rasy Golden Retriever. Oba koty, jak to na anglików przystało, znają dworskie maniery, potrafią grać w krokieta i rugby oczywiście o piątej popijają herbatkę i najbardziej na świecie kochają Elżbietę. I wszystko niby tak jak napisane a jednak zupełnie odwrotnie albo częściowo, bo to przecież Prima Aprilis i można zmyślać bezkarnie :)
